Το Πλωμάρι είναι μια σχετικά νέα πόλη που κτίστηκε το 1842 , όταν σταμάτησαν οι πειρατικές επιδρομές και οι κάτοικοι κατέβηκαν στη θάλασσα από το Μεγαλοχώρι.

Είναι σημαντικό λιμάνι με μεγάλη εμπορική και τουριστική κίνηση, πνευματική ζωή πολλά αξιοθέατα και ωραίες παραλίες.

Το διασχίζει ο χείμαρρος Σεδούντας, γι αυτό παλαιότερα λεγόταν και Ποταμός, ενώ η ονομασία Πλωμάρι αποδίδεται, κατά μία εκδοχή, στο φυτό φλώμος.

Οι κεραμιδένιες στέγες, που κατεβαίνουν κλιμακωτά από το λόφο προς τη θάλασσα, το πράσινο των δέντρων που περιβάλλουν το χωριό, το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας, η καλή ρυμοτομία, τα γραφικά δρομάκια στρωμένα με γκρίζα πέτρα, τα ψηλά σπίτια με τα χαρακτηριστικά σαχνισίνια, η ώχρα των προσόψεων τους, τα παλιά καφενεία, ο αρχοντομαχαλάς γύρω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, οι περιποιημένες πλατείες.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και το ορεινά χωριά που πλαισιώνουν το Πλωμάρι αυτα ειναι το Μεγαλοχώρι , το Παλιοχώρι, το Νεοχώρι, η Πλαγιά, η Κουρνέλα και οι Μηλιές.

Tα παλιά ελαιοτριβεία που την κατάλληλη εποχή καπνίζουν ακόμα .... δεν μπορούν παρά να ενθουσιάσουν από τη πρώτη κιόλας στιγμή τον επισκέπτη.

Πριν από τη μικρασιατική καταστροφή (1922) το Πλωμάρι ήταν μια ανθούσα και πολυάνθρωπη κωμόπολη με πολλά ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, πυρηνεργοστάσιο και ουζοποιεία, όπου παρασκευαζόταν το ονομαστό ντόπιο ούζο.

Υπήρχαν επίσης σημαντικές ποτοποιϊες που εξειδικεύονταν στην παραγωγή ούζου.

Το βιομηχανικό Πλωμάρι των αρχών του αιώνα διαθέτει:

12 σαπωνοποιεία

10 ελαιοτριβεία

1 υδραυλικό αλευροποιείο

2 πυρηνεργοστάσια

2 ατμοκίνητα ελαιοτριβεία ταλκ

Την μαζική παραγωγή ελαιοσαπώνων υπαγόρευσε η μεγάλη ζήτηση που είχαν τα προϊόντα αυτά στις αγορές της Ανατολής.

Η ναυτιλία αναπτύχθηκε σε στενή σχέση με το εμπόριο και τη βιομηχανία και γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τα μέσα του 20ου αιώνα.

Φημισμένη ήταν και η ανάπτυξη της ξυλοναυπηγικής τέχνης στο Πλωμάρι.

Πηγές:www.plomaricity.gr